တစ္ပါးသူသမီးကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါ
________________________
စားေသာက္ဆိုင္မွာ ကၽြန္မတို႔စားပဲြဝိုင္းကို တာဝန္ယူစားပဲြထုိးတဲ့မိန္းကေလးက
ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိသူတစ္ဦးပါ။ သူ႔ကို ကၽြန္မသတိထားမိရတာက သူဟာ စားပဲြထိုးရာမွာ
တံု႔ေႏွးတံု႔ေႏွးနဲ႔ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ မလုပ္တတ္ေသးတဲ့ ပံုစံမို႔ပါ။
သူဟင္းေတြခ်ေနတုန္း ဟင္းရည္ေတြ ကၽြန္မေပၚ သူမေတာ္တဆ ေလာင္းခ်လိုက္မွာကို
ကၽြန္မစိုးရိမ္ေနမိတယ္။
ကၽြန္မရဲ႕ဆဌမအာရံုက ကၽြန္မကို မညာခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္မေဘးကေန ငါးေပါင္းဟင္းကို
သူလာခ်ေတာ့ ပန္းကန္က ရဲြ႕ရဲြ႕ေစာင္းေစာင္းနဲ႔။ ညီႇနံတေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့
ငါးဟင္းရည္ေတြက စားပဲြခံုေပၚတင္ထားတဲ့ ကၽြန္မပိုက္ဆံအိတ္ေပၚ
တစ္စက္စက္စီးက်လာခဲ့တယ္။ ဒါကိုျမင္ေတာ့ ဖ်တ္ခနဲ ကၽြန္မအလိုလို
ထရပ္လိုက္မိတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕မ်က္ႏွာကလည္း ေဒါသတႀကီးနဲ႔
ထစ္ခ်ဳန္းေတာ့မယ္မိုးလို ရုတ္ခ်ည္မည္းသြားတယ္။ ဒီပိုက္ဆံအိတ္က
ကၽြန္မအီတလီကေန ဝယ္ခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္၊ ေစ်းႀကီးေပးၿပီး ဝယ္ခဲ့ရတဲ့
အေကာင္းစားပိုက္ဆံအိတ္၊ ကၽြန္မအႏွစ္သက္ဆံုး ပိုက္ဆံအိတ္။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မေဒါသေတြ သူ႔အေပၚမက်ေရာက္ခင္ ကၽြန္မအခ်စ္ဆံုသမီးက
လွစ္ခနဲထၿပီး စားပဲြထိုးေကာင္မေလးေဘးမွာ လာရပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့
ေႏြးေထြးတဲ့အၿပံဳးနဲ႔ ေကာင္မေလးပခံုးကိုကိုင္ၿပီး “ဘာမွမျဖစ္ဘူး.. ကိစၥမရွိဘူး”လို႔ ဆိုတယ္။
စားပဲြထိုးေကာင္မေလးက ေခ်ာက္ခ်ားၿပီး အကူအညီမဲ့တဲ့အၾကည့္နဲ႔
ဟင္းရည္ေတြေပသြားတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ပိုက္ဆံအိတ္ကို ၾကည့္ၿပီး “ဟို.. ဟို..
ကၽြန္.. ကၽြန္..မ အဝတ္စယူၿပီး သုတ္လိုက္မယ္”လို႔ တုန္တုန္လႈပ္လႈပ္ေျပာတယ္။
ဒါကို သမီးက မထင္မွတ္ဘဲ “ကိစၥမရွိပါဘူး… အိမ္ေရာက္ရင္ ေရနဲ႔ေဆးလိုက္မယ္..
တကယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး.. စိတ္ထဲမထားနဲ႔.. လုပ္စရာရွိတာလုပ္ပါ”လို႔
သူ႔ကိုျပန္ႏွစ္သိမ့္လိုက္တယ္။
ၾကည့္ရတာ သူကပဲ အမွားလုပ္တဲ့လူလို သမီးရဲ႕အသံက ညင္သာေပ်ာ့ေပ်ာင္းေနတယ္။
ဒီလိုအခ်ိန္က်မွ စားပဲြထိုးေကာင္မေလးရဲ႕ ေခ်ာက္ခ်ားထိတ္လန္႔ေနတဲ့မ်က္ႏွာက တေျဖးေျဖးေျပေလ်ာ့ၿပီး အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ “ကၽြန္မ ေတာင္းပန္ပါတယ္”လို႔ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းငံု႔ၿပီး ထြက္သြားေတာ့တယ္။
သမီးကို ကၽြန္မစူးစူးရဲရဲ စိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေလအျပည့္လြန္သြားတဲ့
ပူစီေဖာင္းတစ္လံုးလို ကၽြန္မရဲ႕ေဒါသေတြ ေဖာက္ခဲြခ်င္ေပမယ့္
ေပါက္ကဲြခြင့္မရလိုက္ဘူး။ သမီးလည္း ကၽြန္မကို ၿငိမ္ၿငိမ္ဆိတ္ဆိတ္ျပန္ၾကည့္ေနတယ္။ စားေသာက္ဆိုင္ရဲ႕ ၾကည္လင္တဲ့မီးေရာင္ေအာက္မွာ သမီးမ်က္ဝန္းက်ယ္ထဲက မ်က္ရည္တခ်ဳိ႕လဲ့ေနတာကုိ ကၽြန္မထင္ထင္ရွားရွားေတြ႔လိုက္မိတယ္။ စိတ္တိုရမယ့္အစား ကၽြန္မထိတ္လန္႔သြားမိတယ္။ ငါ့သမီးေလး.. ဘာမ်ားျဖစ္တာပါလိမ့္….
အဲဒီေန႔ည အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔သားအမိႏွစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚမွာ ပူးပူးကပ္ကပ္လဲေလ်ာင္းေနခ်ိန္မွပဲ သမီးက သူ႔အျဖစ္ကို ရင္ဖြင့္ေတာ့တယ္။
သမီးကို ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးတတ္ေအာင္ အဂၤလန္လြတ္ၿပီး ကၽြန္မေက်ာင္းထားခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္အတြင္းမွာလည္း သူ႔ကို အိမ္ေပးမျပန္ခဲ့ဘူး။ အဂၤလန္မွာ အလုပ္လုပ္ရင္း ေက်ာင္းတက္တဲ့ဘဝကို သူခံစားႏိုင္ဖို႔ ကၽြန္မတို႔ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။
သူ႔အစ္ကိုႀကီး အေမရိကားမွာေက်ာင္းတက္တုန္းက ေက်ာင္းတြင္းစာပို႔လုလင္လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။
သူ႔အစ္ကိုငယ္လည္း လက္ေတြ႔စမ္းသပ္ခန္းမွာ အကူအျဖစ္ ဝင္လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။
သြက္သြက္လက္လက္ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဒီသမီးေထြးေလးက အိမ္အလုပ္
ဘာမွလုပ္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတာ မရွိဘူး။ အိမ္အလုပ္ေတြ သူလုပ္ဖို႔ အလွည့္မက်ခဲ့ဘူး။
ဒီလိုသမီးေလးက နယ္ျခားေျမျခား အဂၤလန္ေရာက္ေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ
စားပဲြထိုးလုပ္ရင္း ေက်ာင္းတက္ခဲ့တယ္။
ပထမတစ္ရက္ အလုပ္စတက္တဲ့ေန႔မွာပဲ သူအမွားလုပ္ခဲ့တယ္။
အဲဒီေန႔က မီးဖိုမွာ ဝိုင္ဖန္ခြက္ေတြေဆးဖို႔ သူတာဝန္က်တယ္။
ေျခတံေသးေသးသြယ္သြယ္နဲ႔ ဝိုင္ဖန္ခြက္ေတြက ပုစဥ္းရဲ႕ေတာင္ပံလို ပါးလႊာလွတယ္။
အားေလးနည္းနည္းပါသြားရင္ေတာင္ တစစီက်ဳိးေၾကသြားမယ့္ ပံုစံပါပဲ။
ဖန္ခြက္ေတြကို သမီးသတိထားၿပီး ေဆးလိုက္ပါတယ္။ တစ္သက္လံုးေဆးလည္း
ကုန္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ေတြးထင္ထားတဲ့ ဖန္ခြက္ေတြကို အားလံုးေဆးၿပီးေတာ့
သမီးရင္ေပါ့သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ မထင္မွတ္ဘဲ ကိုယ္ကိုလွည့္လိုက္ခ်ိန္
ေမွာက္ထားတဲ့ ဖန္ခြက္ေတြကို သူတိုက္လိုက္မိတယ္။ “ခၽြမ္.. ခလြမ္…”ဆိုတဲ့
အသံေတြ ဆက္တိုက္ေပၚလာၿပီးေနာက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ လက္လက္ထေနတဲ့
ဖန္ခြက္အပိုင္းအစေတြ စုပံုသြားေတာ့တယ္။
“ေမေမ.. အဲဒီတခဏ သမီးေလ ငရဲျပည္ေအာက္ ျပဳတ္က်သြားသလိုပဲ ခံစားမိတယ္ သိတယ္..”
သမီးရဲ႕အသံမွာ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္မႈေတြ ပါေနေသးတယ္။
“ဒါေပမယ့္ သမီးရဲ႕မန္ေနဂ်ာက သမီးကို ဘယ္လိုဆက္ဆံသလဲ ေမေမသိလား… သမီးဆီကို
သူေအးေဆးေလွ်ာက္လာၿပီး သမီးကိုေပြ႔ဖက္လိုက္တယ္… ၿပီးေတာ့.. Dear, သမီးေလး
ဘာမွမျဖစ္ဘူး မဟုတ္လား လို႔ေမးတယ္။ တဆက္တည္း တျခားဝန္ထမ္းဖက္ သူလွည့္ၿပီး
ဖန္ခြက္ကဲြေတြကို လဲွက်င္းဖို႔ေျပာတယ္။ သမီးကို အျပစ္တင္တဲ့စကားတစ္ခြန္းမွ
သူမေျပာခဲ့ဘူး”
ေနာက္တစ္ႀကိမ္က ဝိုင္ေတြကို ဖန္ခြက္ထဲ သမီးသြန္ထည့္ေနတုန္း မေတာ္တဆဝိုင္ေတြဖိတ္ၿပီး အမ်ဳိးသမီးဧည့္သည္ရဲ႕ဂါဝန္ျဖဴျဖဴကို
အေရာင္စြန္းသြားတယ္။ မေတာ္တဆဆိုေပမယ့္ ဒါဟာ ေဒါသထြက္စရာပါ။ ဒါေပမယ့္
ဧည့္သည္အမ်ဳိးသမီးက အမ်က္ေဒါသမထြက္တဲ့အျပင္ ေၾကာက္ရြံ႕ေနတဲ့သမီးကို
“ကိစၥမရွိဘူး.. ဝိုင္ေပတာ ေလ်ာ္ရလြယ္ပါတယ္”လို႔ ႏွစ္သိမ့္စကားေျပာခဲ့တယ္။
ထိုင္ရာကထရပ္ၿပီး သမီးပခံုးကို ညင္ညင္သာသာပုတ္ၿပီး သန္႔စင္ခန္းဘက္ သူ
ေအးေအးေဆးေဆး ေလွ်ာက္သြားခဲ့ပါတယ္။
သမီးက သူ႔အျဖစ္ကို
မ်က္ရည္အဝဲသားနဲ႔ ေျပာျပေနရင္းက ေက်းဇူးတင္တဲ့ေလသံနဲ႔ ကၽြန္မကို “ေမေမ…
တျခားလူေတာင္ ေမေမ့သမီးကို ခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးႏိုင္ေသးတာပဲ။ ေမေမလည္း အမွားလုပ္မိတဲ့ တစ္ပါးသူရဲ႕သမီးကို ခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးလိုက္ပါေနာ္ ေမေမ”လို႔ ဆိုတယ္။
သမီးကို ကၽြန္မရင္ခြင္ထဲ တင္းတင္းေလး ေပြ႔ဖက္ထားလိုက္မိတယ္။ သူတစ္ပါးကေတာင္ ကိုယ့္သမီးကို ခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးေသးတာပဲ။
ကၽြန္မက ဘာလို႔ သူတစ္ပါးရဲ႕သမီးကို ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္ရမွာလဲ။ သမီးကို
ကၽြန္မေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ အသက္ငယ္ရြယ္ေပမယ့္ ကၽြန္မကို
ခြင့္လႊတ္နားလည္တတ္ဖို႔ သူသင္ခန္းစာေပးခဲ့လိုက္လို႔ပါပဲ။
မူရင္း-- http://ibook.idv.tw/enews/enews721-750/enews733.html
စက္တင္ဘာလထုတ္ The Chic မဂၢဇင္း
ႏိုင္းႏိုင္းစေန
အေဖဆိုတာ….
************
သားေယာက်ၤားေလးေမြးလာရင္….
သူထက္သာျပီး အားကိုထိုက္တဲ့ လူျဖစ္ေစခ်င္တယ္။
သမီးမိန္းခေလးေမြးလာရင္…
သူ႕ဇနီးထက္ပိုသာတဲ့ အမ်ဳိသမီးေကာင္းျဖစ္ေစခ်င္တယ္။
… သူ႕ရဲ႕သားအတြက္…
ကိုယ့္ရဲ႕အသက္ကိုပင္ ပဓာနမထားပဲ…
သူရဲေကာင္းတေယာက္လို အင္အားေတြကုန္ခန္းသည့္တိုင္…
ေရွ႕ကမားမာမတ္မတ္ရပ္တည္ျပီး ကာကြယ္ေပးတက္သလို…..။
သူရဲ႕သမီးအတြက္…
ကိုယ့္ရဲ႕ ဘ၀ကိုပင္ ဥပကၡာျပဳျပီး….
ဘုရင္တပါးလို ေဘးအႏာၱရယ္ေတြ ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားသည့္တိုင္…..
ရင္ႏွင့္မကြာထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျပီး လံုျခံဴမူေတြေပးစြမ္းတယ္.။
အေဖဆိုတာ…
အိမ္တစ္အိမ္ရဲ႕ အမိုးနဲ႕ထရံလိုပဲ…
သူ႕ကိုယ္သူ အနစ္နာခံျပီး ရာသီဥတုဒါဏ္ကေန…
မိသားစုလံုျခံဳဖို႕အတြက္ အျမဲကာကြယ္ေပးေန တက္တယ္.။
အဆံုးမဲ့ ေမတၱာနဲ႕ ထာ၀ရလြမ္းျခံဳေပးေနတက္တယ္…။
တစ္ခါတုန္းက အဖိုးအိုတစ္ဦး ဟာ ရြာမွာ
တစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္ဆန္စြာေနရတယ္ ။ တစ္ေန႔ေတာ့အဖိုးအိုက သူ႔ သားနဲ႔
သူ႔ေခၽြးမ သူ႔ေျမးေလးေတြရွိတဲ့ေနရာမွာ သြားေနမယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔
ရြာကေနထြက္လာခဲ့တယ္ ..။ ဒီလိုနဲ႔ ခရီးရွည္ၾကီးကိုျဖတ္သန္းျပီးေတာ့ သူ႔သား
ေခၽြးမနဲ႔ ေျမးကေလးတို႔ေနတဲ့အိမ္ကိုေရာက္လာပါတယ္ ။
စစေရာက္ျခင္းမွာ သားျဖစ္သူတို႔မိသားစုက ၀မ္းပမ္းတသာၾကိဳဆိုၾကတယ္ ။
အိမ္ဦးခန္းမွာ ေနရာေပးၾကတယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ အဖိုးအိုဟာ သူ႔သားမိသားစုနဲ႔အတူ
ေနထိုင္ရင္း တစ္ပတ္တိတိ အခ်ိန္ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္ ။ ေန႔တိုင္းေန႔တုိင္းမွာ
မိသားစုထမင္း၀ိုင္းမွာ အားလံုးအတူ၀ိုင္းစားၾကတယ ္။
အဖိုးအိုရဲ႕မ်က္လံုးေတြဟာ မႈန္ရီေနပါျပီ ။ အဖိုးအိုရဲ႕လက္ေတြက
အသက္အရြယ္ေၾကာင့္ တုန္ယင္ေနခဲ့တယ္ ။
တခါတခါ ဇြန္းနဲ႔
ခက္ရင္းေတြလြတ္က်သလို ..တခါတခါမွာလည္း ပန္းကန္ထဲက ထမင္းေတြဟာ
ေဘးနားကိုဖိတ္လို႔ဖိတ္ၾကမ္းျပင္ေပၚက်လို႔က်နဲ႔ ေပပြေနခဲ့ရတယ္ ။
တစ္ပတ္တိတိရွိလာတဲ့အခါ သားျဖစ္သူနဲ႔ေခၽြးမတို႔က မခံႏုိင္ေတာ့ပါဘူး ။
သူတို႔တိုင္ပင္ၾကတယ္ ။
“ အေဖ့ရဲ႕ ထမင္းစားတဲ့အခါ
ဟိုဖိတ္ဒီဖိတ္ဒါဏ္ကိုမခံႏုိင္ေတာ့ဘူး အေဖက ထမင္းစားရင္လည္းအသံျမည္တယ္
ညစ္ပတ္ေနတာပဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာလဲ ေပပြေနေရာ ငါတို႔တစ္ခုခုလုပ္ရေအာင္ ” လို႔
မိန္းမျဖစ္သူကိုတိုင္ပင္တယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ဟာ အဖိုးအိုကို
ထမင္းတစ္၀ိုင္းတည္းအတူစားခြင့္မေပးေတာ့ပဲ အခန္းေထာင့္ေလးမွာ
စားပြဲခံုေသးေသးေလးနဲ႔ ေကၽြးပါေတာ့တယ္ ။
အဖိုးအိုဟာ
ေၾကြပန္းကန္နဲ႔စားတဲ့အခါ မွာလည္း ခဏခဏ ပန္းကန္ေတြက်ကြဲတဲ့အတြက္ သားျဖစ္သူက
သစ္သားခြက္ကေလးလုပ္ျပီး အဖိုးအိုကိုေကၽြးတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔ အဖိုးအိုဟာ
တိတ္ဆိတ္စြာပဲ အခန္းေထာင့္ေလးက ထမင္းစားပြဲေလးမွာ စားရပါတယ္ ။ တခါတခါ
သားျဖစ္သူနဲ႔ေခၽြးမျဖစ္သူရဲ႕
ေဒါသတၾကီးဆူပူၾကိမ္းေမာင္းသံေတြကိုလည္းခံရေသးတယ္ ။
ဒီလိုနဲ႔တစ္ေန႔ေတာ့ သူတို႔သားကေလးျဖစ္သူဟာ အိမ္ေရွ႕မွာ
ျငိမ္ျငိမ္ကေလးထုိင္ျပီး တစ္ခုခုကို စိတ္၀င္တစားလုပ္ေနတာေတြ႔လိုက္ရတယ္ ။
ဒီေတာ့ သားျဖစ္သူဆီသြားျပီး မိဘေတြကခ်ိဳသာတဲ့စကားနဲ႔ေမးလိုက္တယ္ ။
“ သား ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဟင္ ”
သားျဖစ္သူက သူ႔ဖခင္နဲ႔မိခင္ကို ျပံဳးျပီးၾကည့္လိုက္တယ္ ျပီးေတာ့ ေျပာလိုက္တယ္ ..။
“ သားလည္း အေဖ့တို႔အေမတို႔လိုပဲ အေဖအေမတို႔ၾကီးလာရင္ေကၽြးဖို႔ သစ္သားခြက္ကေလးလုပ္ေနတာပါ ”
အဲဒီလိုေျပာျပီး သားျဖစ္သူက သူ႔အလုပ္သူဆက္လုပ္ေနခဲ့တယ္ ။မိဘေတြဟာ
သားျဖစ္သူစကားကိုၾကားျပီးအလြန္ပဲထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားခဲ့ရတယ္ ။ သူတို႔
ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာႏုိင္ဘူး တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားျပီး ပါးျပင္ေပၚကေန
မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာခဲ့ရတယ္ ။ သူတို႔အမွားကို သူတို႔ ထင္းကနဲ
ျမင္သြားခဲ့ရတယ္ ။ အိမ္ထဲကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့အဖိုးအိုက တိတ္ဆိတ္စြာ
သူတို႔ကို ေငးေနတာေတြ႔လိုက္ရပါေတာ့တယ္ ။
သင္လည္းတစ္ေန႔
အဖိုးအိုျဖစ္လာမွာပါပဲ ။ မိဘေတြကို
ခ်စ္ခင္ၾကင္နာယုယျပီးကိုယ့္မ်ိဳးဆက္ေတြအတြက္ ေမတၱာတရားကိုျပသပါ ။ ကေလးေတြဟာ
သင္တို႔အျပဳအမႈေတြကို ျမင္တယ္ .. ၾကားတယ္ ..လိုက္မွတ္သားတယ္ ..။
သင္တို႔ျပဳသမွ်ဟာ သင္တို႔ထံျပန္လာပါလိမ့္မယ္ ။
တစ္ေန႔ေန႔မွာ
ကိုယ္ဟာ သားတစ္ေယာက္
ျပီးေတာ့ဖခင္တစ္ေယာက္ျပီးေတာ့အဖိုးအိုတစ္ေယာက္ျဖစ္လာဦးမွာပါပဲ ။ မေသခင္ေလး
ေကၽြးရတဲ့ မိဘအတြက္ ထမင္းဟာ သူတို႔ျမိဳခ်လိုက္တိုင္း မနင္ ..ပါေစနဲ႔ ။
ေလ်ာေလ်ာရွူရွု၀င္ပါေစ ..။
“ မိဘေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ၾကပါေစ ”
( သက္တန္႔ခ်ိဳ ဘာသာျပန္ေရးဖြဲ႔သည္ )
